قلم به دست گرفتم به سوختن بنویسم…..

کنار سوختن سینه ساختن بنویسم……

قلم به دست گرفتم پس از دو ماه حسینی……

یکی دو روزه یِ آخر حسن حسن بنویسم……

وقتی میان خون و آتش، صدای گریه‏ات، دل سنگ را می‏لرزاند و پاهای تاول زده‏ات، سختی‏ها را گلایه می‏کرد، همه چشم‏ها کور بودند و دل‏ها سنگین‏تر از آن بود که بار سنگین دلت را سبک‏تر کند… .