خدا، آفریدگار جهان و کامل‌ترین وجود، مفهوم محوری اغلب ادیان به ویژه ادیان ابراهیمی. مفاهیم و تعاریف گوناگونی از خدا در ادیان و مذاهب و ذهن اشخاص وجود دارد. میان اعتقاد به خدا و دینداری رابطه ناگزیری برقرار نیست و برخی مردم که به دین معتقد نیستند، به خدا باور دارند.

خدا در نظر شیعه، یگانه و سرمنشأ همه کمالات و علت هستی بخش همه موجودات است و ذاتی ازلی و ابدی دارد. هیچ موجودی شبیه او نیست. ذات او عین صفاتش است. واقعیتی بسیط و بی‌ماهیت است. نه در دنیا و نه در آخرت قابل دیده شدن نیست و دارای علم و قدرت مطلق است، در همه جا حضور و ارتباطی تام با مخلوقاتش دارد. وجود خدا و برخی صفاتش با حس و عقل و فطرت اثبات پذیر است؛ ولی کُنه ذات نامحدودش با حس و عقل محدود قابل ادراک نیست.

من ازخداخواسته به من توان نیرودهد،واوبرسرراهم مشکلاتی قراردادتانیرومند شوم.

من ازخداخواستم به من عقل وخرد دهد،واوپیش پایم مسایلی گذاشت تاآنهاراحل کنم.

من ازخداخواستم به من ثروت عطاکند،واوبه من فکرداد تابرای رفاهم بیشترتلاش کنم.

من ازخداخواستم به من شهامت دهد،واوخطراتی درزندگیم پدیدآوردتابرای آنهاغلبه کنم.

من ازخداخواستم به من عشق دهد،واوافرادزجرکشیده ای رانشانم داد تابه آنها محبت کنم.

من ازخواستم به من برکت دهد،واوبه من فرصت هایی دادتاازآنهابهره ببرم.

من هیچ کدام ازچیزهای راکه خداخواسته ام،دریافت نکرده ام،ولی به همه چیز هایی که نیازداشتم رسیدم.