او را جواد خواندند چون بخشش و جود خدا در وجودش تبلور پیدا کرده بود. امروز دهم رجب و هزار و دویست و چهل و چهارمین سالروز ولادت اوست. پدرش امام رضا(ع) درباره فرزند فرمود: ((این مولودی است که برای شیعیان ما، با برکت تر از او زاده نشده است)) [1] 

هزار سال فاصله ای نیست که بتواند خورشید وجود فرزند رضا(ع) را از دیده ها پنهان کند. تاریخ فراوان گفته از اخلاق آسمانی او. از صبر و تواضع و ایمان و یقینش که او را شایسته پیشوایی دین کرده بود. گفته هایش که برایمان به یادگار مانده پرتوی از آن خورشید است که دل را صفا می دهد و چشم انسان را به حقیقت روشن می کند. 

جواد الائمه می فرمود: ((مَنِ اسْتَحْسَنَ قَبیحا كانَ شَریكا فیهِ))[2]؛ هر کس كار زشتی را تحسین كند، در آن شریك است. 

ومی فرمود: ((إظهارُ الشَّيءِ قبلَ أن يَستَحكِمَ مَفسَدَةٌ لَهُ))[3]؛ آشكار كردن چيزى ، پيش از آن كه استوار گردد ، موجب تباهى آن مى شود. 

و به کسانی که اهداف بزرگ می اندیشند فرمود: ((الثِّقَةُ بِاللّهِ تعالى ثَمَنٌ لِكُلِّ غالٍ ، وَسُلَّمٌ إلى كُلِّ عالٍ))[4] اعتمادِ به خداوند متعال، بهاى هر چيز گرانى است و نردبانِ رسيدن به هر بلندايى.