‏‎‏ ‏‎‏واژه ای که شهدا آن را خیلی خیلی جدی گرفتند چون باید این گونه می بود..

?سید الشهدا واژه ای بود که تا شهدا مست آن نمی شدند، نمی سوختند و پر نمی کشیدند..

و عبارتی است که ما هنوز در تحییر آنیم تا کی آن را دریابیم..

?مستی مان از آن به قدر شهود صحنه های پروانه شدن عشاقش بوده و هست..

همان صحنه هایی که گاه، سر می رود، با لبخند..

دست می رود ..با اشک شوق..

جان می رود… در نهایت رضایت..

آری هر کس را رزق درک سیدالشهدا.. نیست..

اللهم الرزقنا..?